ปัจจุบันห้องปฏิบัติการของ Prime Fertility Clinic ใช้ระบบ Conventional standard incubator โดยเครื่องเลี้ยง Benchtop incubator (MINC) ที่เลียนแบบสภาวะตามธรรมชาติของตัวอ่อนในโพรงมดลูก และในส่วนของกลุ่มเครื่องมือที่เป็น Time-Lapse incubator ก็มีลักษณะเดียวกันกับการเลี้ยงด้วยวิธี Time-Lapse Systems หรือตู้ Embryoscope ต่างกันในส่วนของหลักการเพียงเล็กน้อย ซึ่ง MINC จะมีระบบของน้ำเข้ามาช่วยรักษาความชื้นและแก๊สที่ใช้ ในขณะที่ Time-Lapse Systems จะใช้แก๊สโดยตรง

ตามงานวิจัยส่วนใหญ่พบว่า Time-Lapse Systems ช่วยทำให้ได้ตัวอ่อนระยะบลาสโตซีสต์เพิ่มขึ้นเพียงเล็กน้อย จากวิธี Standard แต่อัตราการตั้งครรภ์ (Pregnancy Rate) และ อัตราการเกิด (Live Birth Rate) ยังไม่มีข้อแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ อย่างไรก็ตาม ข้อดีของการเลี้ยงใน Time-Lapse Systems คือจะสามารถติดตามระยะการเจริญเติบโตของตัวอ่อนแบบ Real-Time และการรบกวนตัวอ่อนก็น้อยกว่า ในกรณีที่ไม่ได้มีการเปลี่ยนน้ำยาในการเลี้ยง แต่ประเด็นนี้ถือว่าเป็นข้อเสีย เพราะการที่ตัวอ่อนถูกเลี้ยงในน้ำยาและเกิดการเจริญเติบโตก็มักจะมีการทำงานของเซลล์ที่จะผลิตสารกลุ่ม Ammonium Free อันจะส่งผลต่อตัวอ่อนในการเจริญเติบโตได้เช่นกัน ส่วน Conventional Incubator มีข้อดีคือ ตัวอ่อนจะได้รับการเปลี่ยนถ่ายน้ำยาให้มีความสดใหม่ และสะดวกต่อการทำการเจาะเปลือกไข่ด้วยเลเซอร์ (AH) เพื่อช่วยเพิ่มอัตราการตั้งครรภ์อีกด้วย

อนึ่ง หลายการศึกษาพบว่าการได้ตัวอ่อนระยะบลาสโตซีสต์ระหว่างการเลี้ยงด้วย Conventional standard incubator กับการใช้ Time-Lapse incubator ไม่ได้ความแตกต่างกัน เมื่อพิจารณาจากอัตราการตั้งครรภ์และคลอดโดยรวม อีกทั้งผู้ป่วยอาจต้องจ่ายค่าอุปกรณ์เพิ่มขึ้นสำหรับเครื่อง Time-Lapse incubator อีกด้วย

หากพิจารณาผลการศึกษาที่อ้างถึงการเลี้ยงตัวอ่อนด้วยเครื่อง Time-lapse systems นั้น พบว่าจำนวนของตัวอ่อนที่นำมาวิเคราะห์นั้นมีจำนวนน้อยมาก ถ้าเทียบกับจำนวนตัวอ่อนที่ศึกษาจากเครื่องเลี้ยงแบบทั่วไป จึงทำให้ความน่าเชื่อถือของอัตราผลสำเร็จที่ได้มานั้นลดลง ทั้งนี้ยังคงต้องมีการเก็บข้อมูลทางสถิติกันอีกมากเพื่อสามารถนำมาเปรียบเทียบถึงผลสำเร็จจากการเลี้ยงตัวอ่อนภายนอกร่างกายจากทั้งสองระบบ

ที่มา: